Αλλάζει ο άνθρωπος;
Αλλάζει ο άνθρωπος;
Καθημερινά αναρωτιόμαστε αλλάζει ο άνθρωπος; Γιατί ο άνθρωπος αυτός έχει αλλάξει τόσο πολύ; Είναι ο χαρακτήρας είναι συμπεριφορά; Αν κάποιος επιχειρήσει να απαντήσει στα ερωτήματα αυτά, είναι σίγουρο ότι θα μπει σε μία μεγάλη παγίδα αν δεν γνωρίσει τον άνθρωπο που απευθύνονται αυτά τα ερωτήματα..
Σε διαχρονικά ερωτήματα σαν αυτά, που αφορούν την ανθρώπινη ύπαρξη, το μόνο βέβαιο είναι ότι θα υπάρξει ένα εύρος από διαφορετικές απαντήσεις, βασισμένες σε διαφορετικούς παράγοντες που είναι οι απόψεις, υποκειμενική οπτική, συναισθήματα, προτάσεις, σκέψεις, ενδοιασμοί, δυσκολίες, φοβίες, εμπόδια, δυνατότητες, επιλογές, ελευθερία, δυναμική, απόφαση, θέληση και αλλά.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αλλάζουμε σωματικά. Το σώμα μας αλλάζει μέρα με τη μέρα, λεπτό με το λεπτό, το αντιλαμβανόμαστε αργά, αλλά οι αλλαγές μέσα μας γίνονται γρήγορα.
Παράλληλα με αυτή τη σωματική αλλαγή, εκτυλίσσεται και η πνευματική αλλαγή. Μεγαλώνουμε και εξελισσόμαστε, εκπαιδευόμαστε, μαθαίνουμε πληροφορίες για τον κόσμο, τον πολιτισμό, την κοινωνία, την υγεία και όποιον τομέα μας ενδιαφέρει. Σώμα και πνεύμα συμμαχούν για την ψυχική μας διαδρομή και την σφυρηλάτηση της προσωπικότητάς μας. Ωριμάζουμε, αποφασίζουμε, αισθανόμαστε, σχετιζόμαστε, εργαζόμαστε, αντλούμε και δίνουμε ικανοποίηση, αφομοιώνουμε, διαφοροποιούμαστε… Ότι και να κάνουμε, κάτι αλλάζουμε σταδιακά στη ζωή μας. Και το κάνουμε εμείς οι ίδιοι.
Μέχρι το τέλος της ζωής μας, αλλάζουμε. Δεν είμαστε ποτέ οι ίδιοι. Γιατί άραγε τότε ορισμένοι επιμένουν ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει; Αυτό το ερώτημα, είναι πολύ καλό να το απαντήσουν οι ίδιοι που το υποστηρίζουν.
Αν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια σταθερότητα στο χρόνο στα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας θα αφορούσε την σταθερότητα στο χρόνο (διαχρονική) και την σταθερότητα στις περιστάσεις (διαπεραστική). Η πρώτη έχει να κάνει με το αν οι άνθρωποι που έχουν σε κάποια χρονική στιγμή ένα χαρακτηριστικό σε μεγάλο βαθμό, θα διατηρήσουν αυτόν τον υψηλό βαθμό και σε κάποια άλλη χρονική στιγμή. Η δεύτερη σταθερά, θέτει το ερώτημα αν οι άνθρωποι με υψηλό βαθμό σε αυτό το χαρακτηριστικό σε ορισμένες περιστάσεις, διατηρούν αυτό τον υψηλό βαθμό σε άλλες περιστάσεις. Ο εξωστρεφής πχ δεν περιμένει απλά τις περιστάσεις να προκύψουν αλλά αναζητά άλλους ανθρώπους και συχνά ενθαρρύνει τους άλλους να είναι εξωστρεφείς.